سحرگاه در چمن خوشرنگ شد گل                         نگاهش کردم و دلتنگ شد گل
به دل گفتم که ناز است این میندیش                      چو دستی پیش بردم سنگ شد گل
                                                         
کاش در سینه مرا این دل دیوانه نبود                       یا اگر بود اسیر غم جانانه نبود
رخ گل مایه سودا و گرفتاری شد                            ورنه مرغ دل ما را هوس دانه نبود
                                                         
جان غمگین،تن سوزان،دل شیدا دارم                     آنچه شایسته عشق است مهیا دارم
سوزدل،خون جگر،آتش غم،درد فراق                      چه بلاها که زعشقت من تنها دارم
                                                         
ای روی تو گلگون زمی ناب شده                            وز خون دلم چو لاله سیراب شده
بر چشم ترم ببخش کز سوز درون                          اشکی است چو آتش آب شده
                                                         
بقیه ادامه مطلب

ساده می گویم عزیزم دل بریدن ساده نیست
چشمهای مهربانت را ندیدن ساده نیست

از زمان رفتنت خورشید را گم کرده ام
ناله های ابر را هر شب شنیدن ساده نیست