روزي خورشيد و باد با هم در حال گفتگو بودن و هر کدوم نسبت به اون يکي ابراز برتري ميکرد، باد به خورشيد مي گفت که من از تو قويتر هستم، خورشيد هم ادعا ميکرد که اون قدرتمندتره . گفتن بيايم امتحان کنيم، خب حالا چه طوري؟ ديدن  مردي در حال عبور بود که کتي به تن داشت . باد گفت که من ميتونم کت اون مرد رو از  تنش در بيارم ، گفت پس شروع کن.

باد وزيد و وزيد، با تمام قدرتي که داشت به زير کت اين مرد مي کوبيد،در اين هنگام مرد که ديد نزديکه کتش رو از دست بده،دکمه هاي اونو بست و با دو دستش هم  اونو محکم چسبيد.باد هر چه کرد نتونست کت مرد رو از تنش بيرون بياورد با خستگي تموم رو به خورشيد کرد و گفت:عجب آدم سرسختي بود، هر چي تلاش کردم موفق نشدم،مطمئن هستم که تو هم نمي توني

خورشيد گفت تلاشم رو مي کنم و شروع کرد به تابيدن،پرتوهاي پر مهرش رو بر سر مرد باريد و اونو گرم کرد.مرد که تا چند لحظه قبل با تمام قدرت سعي در حفظ کتش داشت ديد که ناگهان هوا تغيير کرده و با تعجب به خورشيد نگاه کرد،ديد از اون باد خبري نيست، احساس آرامش و امنيت کرد.

با تابش مدام و پر مهر خورشيد اون هم گرم شد و ديد که ديگه نيازي به اينکه کت   رو به تن داشته باشه نيست،بلکه به تن داشتن اون باعث آزار و اذيت اون مي شه .به آرومي کت رو از تنش در آورد و روي دستش گذاشت

باد سر به زير انداخت و فهميد که:خورشيد پر عشق و محبت که بي منت به ديگران پرتوهاي خودش رو مي بخشه ، بسيار از اون که مي خواست به زور کاري رو به  انجام برسونه قويتره.باز هم عشق (بي منت) برتره….